Kjo vjershe me pelqen shume.Ka nje lloj delikatese dhe pezmi shume prekes.Deshiroj ta ndaj me ju...Qeshje e zbehte
Qesh zbehte e mundohesh
te mos tregosh kur trishtohesh
Nder dhimbje te lindura prej kohesh
qesh zbehte , pastaj lotohesh
Me sy me lot , me qerpike e vetull
vajze e mekur,vetem mbetur
Qare perdite me lot te nxehte
e le dhimbjen dhe qesh zbehte
Dhe pres te qeshesh perseri
largohem nga miqte , afrohem tek ti
E vij ngadale te qeshim te dy
gjithe bota na sheh me lote ne sy
Dhe prape largohesh ngadale ngadale
humb mendjen , hyn ne perralle
Nder dhimbje te lindura mes kohesh
qesh zbehte , pastaj lotohesh
photosource: www.oldmasterpiece.com
5 comments:
shume e bukur. kush e ka shkruar?
upssss, e pashe tek labels:)
:)
edhe mua me pelqen shume.
Hej c'me ka gjet mu re.
C'bona me at'tjetren me i lone kto lloj poezish, e m'filloj kjo tjetra...
Na gjej noi gjo mo 't'omel, mo t'qeshme, mo t'bukur :) (jo se kjo s'eshte e bukur, por jemi n'pranvere dreqi ta haje :)
ha ha .. e forte kjo Edruso:) do ta kem parasysh:)
Post a Comment