Tulips are widely believed to be of dutch origine, but in fact they aren't.Their origin is ottoman. The seeds of tulips were sent to the Netherlands by Dutch traders living in the Ottoman Empire, shortly after a large number of intellectuals living in Saray, left the Ottoman Empire for the Netherlands and Italy and started the movement called "Humanisma" which was the firststep towards renaissance.That's why it is believed they are of Dutch origine.
Anyway, last year the Istanbul municipality announced a project of planting 3 million tulips all over Istanbul. It was like to show to the whole world the true origin of tulips.
I like the plentitude of projects, the municipality organises to enliven the tourism in here.They do claim their own history and know how to showcase it.
I wish we could do this better in Albania, because we have amazing scenery and a lot of great historic places and things as well :(
However, the city was really beautiful last year, you could see tulips ofall colors everywhere. It was such a great and rare experience. I particularly loved the black tulips, they're amazing. Looked surreal...I wish they'll do it again this year!
20 comments:
very ineteresting. i love tulips, and now I am compelled to visit instanbul just to see the tulips if not anything else.
i love tulips,too
but more Fan Fan Tulipan :)
hajde bizele , veç tulipanet ende s'jane mbjellur per kete vitçnga pranvera shpresojme..
e.t : ha ha
Vete i kane rritur turqit tulpet mo, apo i kane vjedh ne hollande?
Nuk e dija qe tulipanet e kishin origjinen ne Stamboll, por e kisha vene re nga fotot e OurManinTirana ne flickr qe nga Stambolli se eshte lulja dominante ne pranvere. Edhe ketu ne Washington mbjellin shume tulipane ne pranvere, te preferuarit e mi mbeten tulipanet e bardhe ne mungese te tulipanit te zi. :)
don' t forget that Albania is just making a start. There are signs that a lot of things are going the right direction. (At least it's what I heard!)
3 million tulps?!!! - I almost can smell them here, 2000km's away!
Greetings
Arbër
Leonard: ne shkrimin tim e jap shpjegimin e kesaj pyetje:)
Adela: sa mire dhe ju andej nuk vuakeni per lule:)
Arber: dhe ti ke te drejte..greetings to you too:)
sa ide e bukur qe te mbjellesh 3 millione tulipane dhe t'i tregosh botesh qe kjo eshte origjina e kesaj lule kaq te bukur plus t'i jape dhe nje dore Stambollit me arome luleje tulipani:))
p.s cila lule perfaqeson shqiperine?
lulet që përfaqsojnë Shqipërinë janë mëllagat dhe/ose luleshqerrat(zona qytetare)dhe trendelina(ato rurale) këtu përjashtim bënë Shkodra që ka vetvendosur të ketë për simbol luleborët rozë.(shtjellim më të hollësishëm mund ta japim nëse kërkohet).
Nisme per t'u pergezuar (dhe kopjuar po te jepej mundesia) kjo e bashkise se Stambollit.
:)
d.x: rrofsh , se na iluminove vertet.nuk i dija te meposhtmet.
elais&belle: ide e bukur vertet , apo jo..uroj ta zbatojne dhe kete vit.
Ah sa fiksim i kam keto tulipanet. Tulipanet dhe Manjolat (Magnolia-t :D). Sidoqofte eni tulipane te zinj s'kisha pare kurre, jam bere aq kurioz tani per te pare nje ne realitet. Pashe ca ne foto dhe mu duk sikur i kishin nxjerre nga librat e Marquezit apo Saramagos, realizem magjik ne kufinjte e surreales!!
ashtu jane vertet Joni.edhe mua me pelqejne Tulipanet , por lulja qe me pelqen me shume eshte Lilium...Vdes per te...
...ne fakt, unë nuk e di, unë thjesht pata parasysh këngët shqiptare te festivaleve dhe ato folkorike, kështu që me kot nuk përmenda dhe bozhuret, lulëkuqet...sidoqoftë, kjo e mëposhtmja duket se ka shumë më tepër kuptim...
E.H.
Sefë Kosharja I pari I fisit/ hije t’paska maja e lisit /-Hije m’ka o djemt e mij-e/ kam dhan jetën për Shqipni-e
Në kulturën tonë përmendja e drurëve fillon zakonisht me lisin. Lisi është ekuivalenti floreal I shqiponjës në simbolikën e sforcuar nacional-socialiste shqiptare. Në lisa, gjatë këngëve popullore, sidomos atyre të fallsifikuara, varen armët e trimave; gjithashtu aty armiku var në litar trimat; vetë këta, trimat, më në fund lisëzohen e u mvishen atributeve të shpatullgjerësisë dhe hijerëndësisë të shumëpërfolur të lisave. Po kështu në të njëjtin terren malor të pashpyllëzuar, letërsia e kultivuar u shartua në lisin (edhe me rrapin: vini re sasinë e r-ve) për të na dhënë një si paralele të qytetërimit mesianik shqiptar, duke fokusuar më tepër elementin “rrënjë” të pemës trime, pak ose aspak të përmendur më parë, duke na kërcënuar kështu kujtesën me dimensionin e supozuar jashtëkohor (arkeologjik dhe futuristik njëherësh) të sistemit. Personalisht, turp është ta them, po lisin ende nuk di ta dalloj fare mes ndonjë grumbulli drurësh. Njoh halorët, drufrutorët me detaje, dua s’dua njoh edhe shelgun lotues të skenave romantike të dashurive pa puthje të Kinostudios “Shqipëria e Re”, por lisin jo. E përafërt me urrejtjen klasore ndaj qenit të kufirit, kësaj kreature të bio-zejtarisë totalisht të bindur në shërbim të shtetit, neveria nga lisat si personazhe pozitivë të heraldikës zyrtare, rreshtuar përkrah oxhaqeve të fabrikave dhe shtyllave me tension të lartë, nuk e di sesi më ka mbajtur larg këtyre lisave duke e betonuar distancën midis nesh me injorancë dhe indiferencë. E turpëruar, e përdorur nga Partia për figurant apo badigard psikologjik, apo si material për të prodhuar bishta kazmash dhe në dorën tjetër qyta pushkësh, pema e besuar me pseudonimin e Sigurimit “Lisi”, nuk para del më në publik. Të paktën unë, ende nuk di të kem parë ndonjë të tillë. Që të më jetë dukur si lis.
Në fakt një detyrë të përafërt ka pasur edhe rrapi. Edhe aty armiku ka varur boll trima (mjafton të kujtojmë të shtatë Birbilenjtë-Vanë në litar vetë). Në fakt, nuk e di sepse, po lidhja midis lisit dhe rrapit më ka kujtuar lidhjen Marks-Engels, apo Lenin-Stalin, po edhe më tepër atë veri-jug, të simbolizuar në sa e sa pllakateske përmes dorështërngimit të dy mustaqellinjve, njëri me fustanellë medhetare e tjetri me tirqe alpine e më I gjatë pak. Ndër florën totemistike të Shqipërisë, pisha ka edhe ajo atë kompromentimin e vet me sistemin, mjafton të kujtosh dhjetorët, muajt e pyllëzimeve, kur pionierët me shall kapnin përqafe nganjë fidan te drojtur pishe për ta groposur deri në bel në prani të mësueve kujdestarë dhe atyre të fizkulturës e punës me dru a me metal, edukatorë të posaçëm të spartanizmit proletar në vegjëli. Bredhi, ai ka qenë në fakt bashkë me marksizmin, emancipimin e gruas, kompaninë hungarezo-ajrore Malev, një nga të paktët elementë frymëmarrës që na lidhte me Evropën gjatë viteve të Saharasë socialiste. Kështu, në një mënyrë të pashpjegueshme të kujton Ismail Kadarenë. I sekularizuar, I qëruar nga hipostaza e krishtlindjeve, me të njëjtin yll në majë (ama jo atë që shikonin Mbretërit Magë, por atë që shndrinte haluçinogjen në retinën e klasës punëtore të posterave) bredhi vinte në fund të vitit të gjelbëronte nëpër shkolla, kopshte, shtëpi e dyqane lodrash, sheshe qëndrore qytetesh I ngarkuar me pambuk farmaceutik dhe dritë elektrike të prodhuar në vend.
Molla, dardha, rrushi, qershitë, limoni e shegët siç dihet, gjejnë përdorim të gjerë nëpër këngë & të thëna popullore duke I mbushur ato si kavanoza me komposton lirike të kokërrfrutit që shëmbëllen sipas rradhës fytyrat e ndryshme gjatë trupit të njeriut. Në gojën e popullit, druri përfaqësohet si emër përmes përmasës së vet produktive (format kokërr) me anë të prekjes, ngjyrës, aromës. M’anën tjetër dafina, selvia, (…lisi), plepi e nëse nuk gaboj edhe ulliri, në pikëpamjen popullore shëmbëllejnë në bojë e sërë njeriun, pa ndonjë fytyrë, vetëm siluetë, duke rimbjellë kështu një peisazh tipik të zonës me një teatër të plotë shtatesh e karakteresh shqiptarësh.
Shqiptarët kanë një raport preferencial me dhunën dhe me dajakun, ose drurin. Nuk mund të matet dot përqindja e dëmit që ka shkaktuar ky lloj pasioni mesdhetar në shpyllëzimin e vendit, por ama të paktën dimë se admirimi dhe respekti për këtë fushë është shprehur haptas në fjalën e njohur që mëton shenjtërinë: “Dajaku ka dalë nga xheneti”. Dajaku në përgjithësi ka qenë rrethanor si instrument, por më së shumti kur përmendet dajaku, ai I përgatituri enkas për ndonjë të rrahur orgjiatike ndërgjinore, lënda e parë ka qenë druri I thanës.(fragment)
ERVIN HATIBI
falemderit Dritan per kete koment kaq te detajuar dhe interesant...
booo, jam kurjoz te takoj ate te ziun qe i kane vu detyren te numroje 3 milion tulipanet!
EH: nese ti je Hatibi i vertete, po ku je mreee?
jo Shqipo s'i ka numeruar kush sepse projekti qe i tille pra per te mbjellur 3 milione tulipane.
e njef nga afer Ervin Hatibin ti e?Une per vete e kam pare heren e fundit kur po shkoja per ne Stamboll ne avion.
po e njof. dmth e kam pas njoft ktu e 13-14 vjet perpara se tani i kemi humb lidhjet
jo, jo nuk jam Ervini, nuk kam qene asnjehre, une jam nje i njohur i Ervinit, shkrimi ka qene online per nje kohe shume te gjate, une jam ai qe them se jam, ndonje gje nga Ervini e gjen tek eper7shme(blogu)...me vjen keq por nuk mund ti pergjigjem pyetjes "ku je mree" edhe pse e di ku eshte, une vete jetoj ne Kanda(sa per tu dalluar nga Ervini)
nga cili fshat i tepelenes eshte ky Leonard Seiti?
Post a Comment