Maska dhe njerez

Me beri pershtypje tema qe kishte hapur Tena rreth maskave.Eshte diçka qe e kam perhere ne mendje.
Maska dhe menyrat apo arsyet e shumta te perdorimit te saj.
Zanafilla e maskes mendohet te jete ne token italiane teksa ne fillimet e shekullit te 16te maskat perdoreshin gjeresisht ne Evrope neper ballo dhe vende kercimi ,ndersa ne Angli perdoreshin nga aktoret e teatrove.
Maskat qe prej asaj periudhe u perdoren mbase disi me pak , por kurrsesi nuk i humben preferuesit e tyre.
Ndersa ne ditet e sotme , maskat kane perfituar shume karaktere qofshin keto te drejterdrejta apo te nenkuptueshme.
Ne sensin e mirefillte te fjales , do te thoja se perdorimi i tyre eshte mjaft i gjere ne fushen e modes, duke krijuar nje aksesuar shume te veçante,pikant dhe sipas stilit te tij , here gotik,here teatral apo te frikshem.
Ndersa ne sensin tjeter , pra ate qe nuk e shfaqim por thelle thelle e dime te tere, maskat jane pjese e pashmangshme e jeteve tona ne shume momente.
Shihen pak a shume si mburoja te sigurta ndaj thyerjeve te mundshme qe mund te marrim ne shoqeri , po aq sa mund te kene dhe karakter mashtrues.
Maskat mund te jene dhe ca me te pafajshme , pra te na sherbejne si mbulese perfekte kur duam te themi genjeshtra te pademshme.
Nje gje eshte e sigurte :Pa keto maska eshte bere e veshtire jetesa.

Ne foton lart ndodhet nje mozaik i nje projekti tim te quajtur: Veshur me lesh , por nuk jam shqerre!

Ketu doja te vija ne dukje , kotesine e mbulimit te femres dhe idese se mbeshtjelljes se saj ne shtresa , si per ti humbur asaj çdo lloj tipari, veçorie duke e nxjerre ate mbase dhe nga te qenurit njeri.
Po keshtu ne lidhje me kete teme mund te citoj dhe nje projekt tjeter timin te quajtur : "Perveç mendjes, çdo gje mund te izolohet"


Kete shkrimin tim dua ta mbyll me nje shprehje per maskat qe me beri shume pershtypje:

eshte e hidhur
te shikosh
renien e maskave
ne kohet me te pamaskuara
teksa je me i maskuar se kurre!
-rehaiku 315 h-

Nderkohe miq jeni te tere te ftuar te sillni pershkrimin tuaj rreth maskave dhe nese do ta shtonit dhe ndonje foto tuajen te maskuar me diçiture do ishte akoma dhe me fantastike.Arsyen e kerkeses time do ta shihni te shpjeguar se shpejti ne blogun e Tenes:)

Dolli per fatin? / A toast to fate?

Fati eshte nje kapitalist barkderr.Ka shume kerkesa ndaj teje, ta merr shpirtin , te ben zbor mire perpara se te te dhuroje diçka.

Fati eshte nje lavire e rregjur. Di fort mire te te zhvase ty duke te mare mendte , pa te çuar aty ku ti vertet deshiron.

Fati eshte nje fabul pa moral.Ka shume rruge qe mbase te çojne tek ai por shume syresh nuk jane te hajrit.

Fati eshte nje probleme me disa zgjidhje.Duket shume here shume i lehte per tu kapur , shume i afrueshem, shume i kuptueshem por ne te njejten kohe ju le ne dileme per te zgjedhur.

Fatit i pelqejne ekstravagancat.Eshte mik me egzagjerimin.Nuk i avitet permbajtshmerise , kenaqesive te kontrolluara , deshirave te kufizuara.Nuk honeps dot shpirtrat e tulatur,zemrat e copetuara.Ka nje natyre te eger fati, te patrajnuar.

Nuk hap rruge.Aq me teper kur e sheh se mjaftohen dhe me nje grimce te tij.I largohet ketyre rasteve , me vrik madje.

Por ka nje te keqe: E ze barku kur ndesh ne te pangopur, ne ata qe cmiren e kane me oreks te madh dhe leshohet vu e vu.Mbase ngaqe e sheh qe aty s'ka karar dhe princip ,s'ka sqime dhe perzgjedhje ndaj zgerlaqet pa teklif.

Ta shohesh hasell hasell, fati nuk ka karakter ,si rrjedhoje nuk i bie te jete ndonje gje fort e çmuar .

Ndaj ne djalle te veje fati miq!
Ja gezuar!
------------------------------------------------

Fate is a fatty capitalist.Expects a lot from you, steals your soul and tortures you long way before offering you something.
Fate is an expert whore.Knows perfectly how to clean you out , making a fool of you , never consigning you where you desire.
Fate is a fable without a moral.There might be plenty ways that serve to reach it , but most of them aren't the right ones.
Fate is a problem owning many solutions.Many times seems too easy to be reached , too available , too possible and understandable to be true , but leaves you at a election dilemma as well.
Fate enjoys extravagance.Is a close friend with exaggeration . Never draws near consistence , under control taken pleasures , deliberately restricted desires. Despises stagnant souls , broken hearts.
Fate is made of a wild, untamed nature.
Does no tolerations.Especially when bumps into people that are satisfied with just a bit of it.Runs away immediately from such cases.

Still ; fate has a bad custom: Develops an abdominal burst each time it faces with insatiable ones , with those that nourish their sick envy with a big appetite , so it just vomits itself generously over them.Maybe this happens because fate does not perceive any trace of prenciples or distinction , any desire to be selective , so it just easily scatters itself around.

To tell the truth , fate has no character , as a conslusion it can't be a very precious thing.
So, to hell , with fate my friends!
Cheers!

Ode to texture / Perkushtim per teksturat

You must have noticed from my pictures I guess:) I'm a sucker for textures! They've always impressed me deeply.

Their definition at Wikipedia :Texture refers to the properties held and sensations caused by the external surface of objects received through the sense of touch.

However,I think they are much more.
I do define the textures as "Crust of Memories".. I can't help thinking like that.They seem to bear all of these years memories and tracks into.All the fragrances.All the tremblings.All the cracks.
It bears the hands track of a little girl playing with her dolls , the wall sign from a striking ball of some little futballers , the velvety tissues of a ladies neck , a mom's notes on her kids height measures , the engravings of the initials of two lovers , the shivering of two passionately cuddling bodies , the vibration of a dancer's foots , the shadow of a carelessly , yet emotionally writen note , the odour of a "téte a téte" lean ..All of these different ripped of layers,colors are like representatives of time , each of them belonging to a different character , to another mood or event.And the whole texture , is like the synthesis of this dynamics..

Aren't them amazing? :)
--------------------------------------------------Duhet ta keni kuptuar nga fotot e mia besoj:)Jam e çmendur pas teksturave.Perhere me kane bere shume pershtypje.

Sipas Wikipedias ky eshte percaktimi per to : Teksturat kane lidhje me veçorite e perftuara ite e krijuara nga siperfaqja e jashtme e objekteve , te mara ndermjet sensit te prekjes.

Sidoqofte une mendoj se ato jane shume me teper.I percaktoj teksturat si "Kore te Kujtimeve"... S'mundem te mendoj ndryshe.Sepse me duket se mbartin kujtimet dhe shenjat e shume viteve me vete.Te tera aromat.Te tera dridhjet.Te tera krisjet.
Mbartin shenjen e dores se nje vajze te vogel teksa luan me kukullat e saj , shenjen e murit prej perplasjes se topit te disa futbollistave te vegjel , shenimet e nje nene mbi matjet e gjatesise se femijeve te saj , indet e kadifejta te qafes se nje gruaje , gdhendjet e inicialeve te dy te dashuruarve , fergellimin e dy tupave perqafuar me pasion , dridhjen e kembeve te nje kercimtareje , hijen e nje shkrimi te shkruar sa pa kujdes aq dhe me emocion , kundermimin e nje mbeshtetjeje "koke me koke"..Dhe te tera keto shtresa,ngjyra te ndryshme , te rrjepura jane si perfaqesuese te kohes , secila prej tyre i perket nje karakteri tjeter , apo nje gjendjeje ose ndodhie tjeter.Dhe e tere tekstura eshte si sinteza e kesaj dinamike.
A nuk jane vertet fantastike? :)

Ndjenja me e bukur (2003)

Si ndodhi valle???

As une nuk e di..Dhe nuk do ta marr vesh ndonjehere sado kohe qe te kaloje…
Ne boshllekun e pafund qe ndodhesha , a e dinte valle uni im i boshatisur aq sa te bente jehone mes mureve te tij , ai uni im qe shmangej nga vete vetja e vet , ai shpirti im qe largohej nga çdo gje dhe ndihej i vetmuar mes tere atij kalaballeku ,a e kishte haberin ai shpirti im endacak qe megjithese i pershtatej çdo gjeje por qe nuk mbartte kurrfare gjeje brenda tij se egzistonte diçka qe do ti jepte fund mpirjes se tij dhe terheqjes se tij kundrejt çdo gjeje?
Jo , absolutisht fare…
Si perhere ishte terhequr ne qoshen e vet , duke vazhduar ti pershtatej pa asnje lloj interesi te perhershmes dhe çdo gjeje tjeter te sterditur ,dhe ne te njejten kohe duke perqeshur kete te perhershme vetmevete , ishte krejtesisht pa asnje lloj dijenie ndaj atij momenti qe do ta flakeronte mpirjen e tij me nje shuplake e papritur.
Gjate nje kohe qe une nuk prisja t’me ndodhte diçka e tille , madje gjate nje kohe qe une qeshja me emocione te tilla , gjate nje kohe qe perpiqesha te strehohesha tek veprimet e mia te mekanizuara dhe te sekelldisura , une as nuk e pata menduar se do ta kisha ngrene nje shuplake kaq te embel…
Mjaftoi vetem nje takim sysh..
Ka nje kenge vargjet e te cilave thone : Mbreteresha e shiut , enderron per diellin”… dhe une tani po mendoja nese akulli enderon per zjarrin valle?
Sipas meje po..
I tere uni im i rrethuar me akull ishte mbeshtjelle papritmas nga shalli i nje ere te ngrohte.Akulli brenda meje ishte dhene kaq shume pas kesaj ngrohtesie saqe kishte vendosur te behej njesh me te , duke filluar kesisoj te shkrinte..Sikur te kishte qene perhere i tille!
Sikur te kishin qene perhere keshtu!!!
Papritmas ndjeva çdo lloj te vertete te bezdisshme te largohej porsi tym prej meje, duke ndjere ne ate çast jeten t’e levrinte.
Zemra , ashtu pakez si me ndrojtje filloi te rrihte serish duke me dritheruar tere brendesine time .
Ndjeva çdo ane timen te shkelqente…Kjo s’do dhe aq mend ; tashme e kisha qiellin shume prane.
Zemra,truri dhe syri im kishte vetem nje pike perqendrimi tani : Ate!
Pakez me ndrojte , pakez e terhequr , por ne te njejten kohe pa pushim vazhdoja te shihja Ate.
Sa e çuditshme eshte qe ky shpirt dikur krejt i boshatisur ndjen se e ka pasur Ate perhere prane..Ne fakt Ai paskesh qene perhere aty!
Kur e ndjeja veten krejtesisht te vetmuar mes turmes , Ai paskesh qene qe nuk paksa lene driten time te shuhej…
O dashuri , ti qe e larteson shpirtin e njerezve , qe ja mbush me drite unin e tyre, qe i fal jete zemres se tyre , qe ja zbukuron si anen e brendshme dhe te jashtme çdokujt, dije pra se je ndjenja me e vertete , me e sinqerte, me naive me e veçante ne kete te luajtur bote.
Ti rrofsh dashuri , rrofsh!

Perngjasime

I perngjasoj te poshtepermendurit me njeri -tjetrin:

1.Shkrimtaret qe s'dine te bejne tjeter veç vjershave me rime.
2.Aktoreve qe luajne veç nje lloj roli (sidomos ata qe luajne veç role te mira)
3.Padronet qe vetem citojne ne vend te veprimit.
4.Dieticienet qe ne vend te nje alternative , japin veç dieta dhe udhezime te sterditura , duke i bere ketyre te fundit disa zbukurime dhe ngritje te panevojshme ne qiell.
5.Personat qe shkruajne reklama detergjentesh apo produktesh te tjera te konsumit te gjere.
6.Nepunesit me kerkesat e tyre te pakuptimta , e te stergjatura te pa marra vesh dhe nga ata vete.

Lista eshte e gjate, mund te shtoni miq.
Te gjithe mendoj se kane diçka te perbashket : MEDIOKRITETIN !

Bota ne makro

Me pelqen shume stili makro ne fotografi dhe e perdor shpesh.Dhe nuk e perdor rendom vetem per lule e buburreca , por per çfaredolloj objekti.
Teksa po shihja kete foton time te fundit ;nje makro qe bera me nje tulipan portokalli , me lindi pyetja ne vetvete:Pse me pelqen te fotografoj ne makro dhe pse pelqehet dhe vleresohet nje teknike e tille ne fotografi ?
Vleresimi vjen per faktin se me ane te makros mund te shohim dhe perceptojme shume ane te panjohura dhe te para me veshtiresi te objektit.Na ndihmon ta shohim ate mbase ne nje kend tjeter qe nuk do te na kishte shkuar mendja me sy te lire , qe mendoj se eshte dhe me e rendesishmja ne suksesine makros gjate perçimit te fotografise se objektit.Kush eshte kjo pike kaq e rendesishme?
Eshte pikerisht bota intime e objektit , ajo qe na shpaloset si pa u ndier dhe aq befasisht perpara syve.Ne fakt ne mbase nuk e veme re , por kjo eshte gjeja qe na intereson me shume.Tek te gjithe ne , dikush me pak e dikush me shume egziston ideja e pergjimit pervjedhurazi (ne aglisht voyeurism).Ndoshta e kemi bezdi dhe nuk duam ta pranojme kete gje , por ne fakt asnjehre nuk e mposhtim dot 100% kureshtjen qe kemi per te pare apo ditur diçka mbi boten e tjetrit qofte ky ne rastin e fundit dhe nje objekt çfaredo.Ne fakt ajo qe kerkohet teksa behet nje foto makro , apo teksa ruhet objekti per tu fiksuar ne kuadron e makros , eshte me shume se sa fiksimi i objektit ne nje dimension te zmadhuar , fiksimi i detajeve te objektit dhe veprimeve te tyre dhe ne njefare menyre fiksimi ne kuadro i intimitetit te objektit.
Te pakten mua me duket se nje kendveshtrim i tille eshte me afer me qellimin e makros.
Po ju si mendoni?