Just in case ...

Just in case you might have missed Albanian Theatre pals..
I was this last Saturday there.Love theatre and our theatre as well.

I've always enjoyed going there.It was quiıte a long time (since last year) I haven't gone there so I was just looking forward to revisiting it.

This time we watched an Artur Miller drama :"View from the bridge"

Here there are some photos just for you:)Have a nostalgic evening:)

Disa gjera nuk harrohen kurre!

Dje po kaloja nga pallati i kultures dhe teksa po ecja syte me zune parkun prapa monumentit te Skenderbeut.Sa shume ka ndryshuar ky park tashme!
Nuk mund te them se nuk me pelqen fare pamja e tij e re , stili minimalist qe eshte perdorur ne mirembajtjen e tij.
Por me merr dhe shume malli per ato pemet e bukura kushedi se sa vjecare dhe shume elemente te tjera qe nuk i gjej me aty.

Te gjithe nga ne kane nga nje kujtim ne kete park te vecante.
Ketu ishte pika kryesore e shetitjeve dhe lodrimeve te kalamaqerve, e fotografive familjare, madje dhe vendi i piketuar dhe per shume filma.
Ishte vendi i pazevendesueshem i vizitave familjare te dites se diele.Nuk besoj se ka ndonje familje qe nuk e ka ndonje fotografi prej asaj kohe ne kete park.
Tashme , nuk e ka me ate gjallerine e dikurshme , ato hijet e renda te atyre pemeve madheshtore dhe askush nuk tregon me interesin e dikurshem , aq me teper askujt nuk i shkon mendja per te bere fotografi ne kete park.
Madje dhe une kisha kohe qe kaloja ketej por asnjehere nuk isha ndjere gati per te bere foto ketu.
Ndjeva nje lloj nostalgjie dhe malli kur shkrepa aparatin per te fotografuar kete park krejtesisht te ndryshuar.
E megjithate ngelet serish i bukur ky park.Po ju ve dy fotografi edhe per ju qe keni kohe pa e pare dhe mund t`ju kete marre malli.

My first day in Tirana!/ Dita ime e pare ne Tirane!

Serish me tulipanet ne Stamboll

Edhe kete vit si shume vite rrjesht, Stambolli u zbukurua nga tulipanet.
Siç dihet sasia e tulipaneve te mbjellur shtohet nga viti ne vit.Ky eshte viti i trete i organizimit.
Vitin e pare u mbollen 3 milione,vjet 8 dhe kete vit numri i tyre arriti shifren 12 milione!!!
Po ashtu kete vit , ju shperndane popullsise rreth 1 milione rrenje tulipanesh!Po ashtu,prane aeroportit u hap nje qender shitjesh tulipanesh per turistat.

Tulipanet e mbjella kryesisht neper rruget,parqet e qytetit dhe me shumice neper disa parqe te medha , i sollen Stambollit krejtesisht atmosferen aq te shumepritur te pranveres si dhe freskine e saj.
Kjo nisme e bukur , u shoqerua dhe me ekspozita te ndryshme pikture dhe arti rreth kultures se tulipaneve dhe rendesise se tyre ne historine e artit osman.
Nuk ka ngekur dhe shume kohe per ti shijuar ato , keshtu qe u mundova ti fotografoj me sa pata mundesi.

Foto nga ekspozita jone e I/Photos from our 1st exhibition

photo courtesy: http://www.flickr.com/photos/58948559@N00/
Photo courtesy :Esra Gölaşan (the photo the girl is looking at is mine:)/fotografia qe po sheh ajo vajza eshte e imja:) .her photostream:http://www.flickr.com/photos/60149317@N00/
photo courtesy:Hülya Bayrak: her photostream:http://www.flickr.com/photos/7215515@N03/


The last three photos,plus the hamam photo I've shown you in my previous post about the exhibition were my exhibition photos./Tre fotot e fundit dhe fotoja e hamamit qe pata vene ne shkrimin tim te meparshem rreth ekspozites ishin fotot e mia per ekspoziten.

Yesterday , finally our first exhibition (fotografca photography group) with photos from Kiyikoy,Vize was opened in Kiyikoy Streets.
Alas I couldn't attend:( But I could see from the photos that it has been a sincere,warm exhibition as our audience was :)
What made me happy the most was the children interest about the exhibition:) That's really cool..

Dje me se fundmi ,ne rruget e qytezes Kiyikoy u hap ekspozita jone e pare ( e grupit te fotografeve "fotografca") me fotot nga Kiyikoy,Vize .
Fatkeqsisht nuk munda te marr pjese:(
Por nga sa pashe nga fotot ,ekspozita ishte mjaft e sinqerte dhe e ngrohte , ashtu si dhe vete publiku jone:)
Ajo qe me gezoi me shume qe interesi qe kishin treguar femijet per te:) Kjo eshte vertet fantastike:))

My favourite element of crime :)/ No to videos on flickr!

I'm so damn pissed of with this flickr guys !

As you may also have heard, flickr added the video uploading option to their site!
Now what the heck will be its difference from you tube?

OK, I know this is business, but hell isn't it because of the photos this site became so popular?
And is not just the video problem , the non-updated rss formats is another disappointing feature as well.
Not to mention the photo plagiarism and some stupid groups and perverse photos on the site..

Flickr was so important to me as it made me perceive , how much I loved photography.
But right now , it doesn't seem that bright:(
I still have a great time in flickr, but all of these things should be handled...
All I can do is hoping to see a better Flickr in the future!

Mehr Licht!

Mehr Licht!
Mehr Licht .a.k.a More Light!

It's told that these were the last words of Goethe , in his deathbed.

Now, how powerful is that!
How illuminating!
And so evocative!
A man like Goethe, a superb poet's last wish for life!

More light to see things better,more light to brighten the ideas,more light to lighten our perceptional skills,more light to see even the things we neglect,the ones that seem to be invisible and more light to see, make us aware and make us feel thankful for all the good things and beloved people we are blessed with!

At least for me , the last one is the most important!

Veshtire te jesh femije

Per mendimin tim nje nga gjerat me te veshtira eshte te jesh femije.

Kur e shikon ne plan te pare mund te themi:E ç'paska te veshtire?A nuk eshte valle mosha qe ne jemi me te çliret se kurre?Kur do ta perjetojme valle here tjeter kete kohe veçse ne femijeri?
Kjo eshte shume e vertete, por po te shikojme dhe anen problematike dhe sociale te kesaj grupmoshe do te vihen re shume gjera ne e veshtiresojne jetesen e tyre.

Sidomos ne shoqerite me pak moderne, tradicionale , ku shume gjera jane tabu,shume menyra sjelljeje jane te paracaktuara dhe edukimi dhe menyra e rritjes se tyre eshte e prere si me thike qe ne fillim.
Per te mos kaluar pastaj ne ekstreme , ne rastet e shoqerive shume te varfra ku femija perdoret si force pune dhe del krejtesisht nga bota femijerore duke u burreruar , por fatkeqesisht duke u burreruar me pasoja dhe ne menyre gjysmake nga zori.

Ndersa ne shoqerite tradicionale , patriarkale ne shume vende rastisemi se pari me shprehjen lapidar injorante : Zoti ja jep riskun femijes!
A thua se femija sillet ne nje fare menyre nga prindet ne bote dhe pastaj padyshim do te rritet nga fryma e shenjte!!!
E çuditshme eshte se kete mendim nuk e kane vetem familje qe jetojne ne zonat e varfra apo getot e qytetit por dhe mjaft familje me nje gjendje ekonomike dhe nivel intelektual mesatar.
Çfare perspektive zhvillimi per veten e tij se pari dhe me tej per shoqerine mund te kete nje femije i tille?
Ai nuk eshte shume me teper sesa nje konkluzion i shumeditur i mosplanifikimit familjar.Nuk mendoj se e egzagjeroj kur e them kete.
Sigurisht qe nuk do ti mungoje dashuria familjare,por sa do te ndihmohet ky femije per tu zhvilluar ,per tu hedhur ne shoqeri,per tu bere pjese e saj?
Ç'mund te beje familja per ta lehtesuar depertimin ne shoqeri me sa me pak ndikime negative dhe te qendrueshme ne psikologjine dhe karakterin e tij?
Ç'mundesi ka familja dhe sa e predispozuar eshte kjo e fundit per t'ja dhene te tera keto gjera te mesiperme?
Pasi ky femije nuk eshte vetem nje pjese familjare por dhe nje pjese e shoqerise.

Afrimi dhe pershtatja,perpjekja per te hyre ne boten e femijes ndalohet bezdisshem nga shume , kode te skicuara prej shekujsh tradicionalisht.
Jane keto kode qe percaktojne normat e sjelljes , kode te cilat nuk kane asje lloj natyre elastike , rrjedhimisht qendrojne shume pa lidhje me kohen.
E megjithate ato kalohen si relike te vyera brez pas brezi,mbase duke pesuar vetem disa ndryshime te vogla( apo plasaritje te lehta), pa u bere fjala per gerryerje.
Brezat ndihen te detyruar ti percjellin keto ,pasi dhe ata jane brumosur me keto te fundit dhe rrjedhimisht i duket fare normale ti percjellin apo aplikojne dhe mbi femijet e tyre.
Nuk shihet shume ana psikologjike sesa sjellja ne vend e ketyre kodeve.Kjo mbase behet pa u kuptuar , por qe sidoqe te jete realizohet me sukses.
Te tera keto nuk bejne gje tjeter veçse rrisin hendekun mes prindit dhe femijes.

Nuk e harroj me qe ra fjala dhe dua t'ju jap si shembull qe mua personalisht me nervozonte shume .

Femija nuk mund te nevrikosej.Nuk kishte si te ishte pjese e natyres se tij kjo ndjesi.Nuk e mbani mend kur na thonin me te qeshur: Ua pse ke nerva ti?Kane femijet nerva?
E sa e sa afrime te tjera qe nuk benin tjeter veçse , ja nenshtronin apo lekundnin femijes besimin tek personaliteti i vet.
Po ashtu nuk duhen lene pa nenvizuar dhe familjet e nje niveli te ngritur shoqeror dhe ekonomik dhe presioni i tyre i tepruar mbi femijet dhe mania per ti bere ata te gjithedijshem qe ne nje moshe te mitur.

Nese do me duhej ta permblidhja gjite sa thashe me lart; sjellja ne jete e nje femije do ishte me e kenaqshme per te dyja palet nese do te kryhej ne kohen e duhur, dhe kur prindi te kete arritur nje pjekje se paku te kenaqshme te tijen ne kete aspekt,se paku keshtu mendoj une.
Nuk dua te kritikoj dhe as te perbuz asnje lloj menyre edukimi , por mendoj se ka edhe me mire, atehere pse te mos e pergatisim veten dhe kushtet e jetes ne menyre te tille?
Kur them kete, nuk nenkuptoj pergatitjen e pageses se universitetit te femijes ,rregjistrimin e tij ne kurse qe para lindjes se tij.
Sepse para se gjithash, ne jete nuk do vije nje superfuqi , nje mit , por nje njeri me te tera dobesite,ndjesite,te mirat dhe te keqijat e tij.
Sigurisht qe per te tera sa u thane me lart nuk mund te ngarkohen prinderit sepse dhe ata pjese dhe pasoje e brezave te meparshem jane, por shoqeria ne pergjithesi dhe si e tille ndihma dhe ndryshimet me te madha duhet te vijne prej saj.

Mbase venia ne dijeni dhe publikmi i propagandave me qellim shpjegimi,informimi ne mase te gjere nga institucionet sociale te shtetit , do te ndikonin pozitivisht ne ndryshimin e situates.
Them ndikojne sepse nuk pretendoj te ndodhin mrekullira ne nje kohe te shkurter.

Morning coffe in Tirana

I don't know about you, but I miss it a lot!

Semundja qe nuk do me zere kurre: Nomofobia

Po lexoja sot haberet ne internet dhe zbulova emrin e semundjes me te re te shekullit XIX: Nomofobi !
E shpjeguar per se gjati kjo fjale dmth "no mobile phobia" . Pra fobi qe shkaktohet nga mugesa e telefoneve celulare!!! Sipas nje studimi te fundit te bere ne Angli, te pakten 13 milione angleze vuakan nga kjo semundje , apo me mire fiksim !
Shume njerez nuk mund te jetojne pa te me idene e ngulitur thelle ne koke se ky mjet do te mund ti shkepuse ata perhere nga familjet dhe njerezit e dashur.

E pranoj se celulari eshte nje mjet i pazevendesueshem kohet e fundit dhe mese i nevojshem, i cili ka hyre aq thelle ne jetet tona per arsyen e thjeshte sepse na ka shkurtuar dhe zgjidhur shume andralla te cilat deri para disa vitesh qene rutina mese te zakonshme nderkohe qe jane kthyer ne gjema nese rindodhen.
Sigurisht qe as qe dua te kthehem dhe as qe mundem te kthehem me ne ate kohe sepse s'jam me te pajisur me ato nerva dhe nuk e kam luksin e pritjes.
Ama per nje gje jam e sigurte:Nuk do te vuaj kurre nga ky fobi.

Sado qe e vleresoj komoditetin e telefonise celulare , urrej prishjen e privacise qe ky lloj komunikimi shkaktoi.
Ja merr njeriut çdo te drejte perhumbjeje .Ka kohe qe njeriu nuk do te jete i kapshem, por celulari e vret krejtesisht kete.
Ndoshta e kam dhe se jam ca e paafte ne thurjen e bisedave shume te gjata ne telefon.Nuk i honeps dot,çuditerisht ne telefon pas njefare kohe me lidhet goja dhe nuk di se ç'te llomotis me .
Telefoni eshte shume i mire per komunikim te shpejte mendoj une , flash dhe punembarues, se kur fillon me terci e verci pastaj del nga telefoni , kthehet ne komshie llafazane e thashethemxhije.
Po komshien ku ta gjesh xhanem se ja shef dhe fytyren dhe e ben nje dore gallate , po telefonit ç'ti besh thuaj , qe kur nuk pushon se reni nuk hahet as me vaj e as me uthull..
Besoj se brezi me i prekur nga kjo semundje jane adoleshentet dhe studentet.Gishtat e ketyre te fundit jane te mbushur me kallo nga kushtezimi i gishtave te tyre per te shkruar mesazhe falas te derdhura me bollek nga firmat e ndryshme te telefonise celulare per te trullosur njerezine me çmimet e tyre "te leverdisshme".
Ndersa per mua hera e fundit qe celulari zinte nje vend te rendesishem ne jeten time qe viti 2006 kur e perdorja si aparat fotografik:))
T'jua mas pak pulsin dhe juve miq? Sa te ndjeshem jeni ndaj celulareve dhe sa mund te benit pa to?
Per kete vendosa te hap nje pyetesor qe do ta gjeni ne qoshe te faqes.Te shohim çfare perqindjesh do marrim:)