Ndonjehere titullin e fotos e gjej perpara se ta realizoj foton ose me mire titulli eshte ai qe me shtyn te bej ate foto.Sepse nuk behet fjale vetem per nje titull , por per nje kontekts te tere apo per nje element qe me shtyn te bej kete fotografi.Keto mund te them se jane nje nga llojet e fotografive qe me emocionojne me shume teksa i realizoj.
Sepse me kujtojne shume gjera , me bejne te mendoj dhe te rimendoj nje element qe me ka bere perhere pershtypje dhe ta rivesh kete element mbase me nje ide te re ,te fresket apo thjesht ta paraqes sipas kendit tim te shikimit.
Kete fotografi e shkrepa ne Kapadokja, ne Muzeumin e hapur te Goremese (keshtu quhej vendi pasi eshte nje panorame gjigande me shtepite karakteristike te Kapadokjas te krijuara vite me pare ne saje te shume fenomeneve natyrore).
Filmi :)i drejtuar nga Giusepe de Santis , me rregjizor fotografie nga Piero Poratlupi me teknika te veçanta tipike te rregjizoreve te mirenjohur ruse si Dovzhenko and Eisenstein eshte nje historia e nje hakmarrjeje e stolisur me elemente tragjike.
Ndersa une teksa isha duke ndjekur tere qejf mrekulline aq habitshem leshuar fare bollshem perpara syte e mi, e ndjeva shume fort eren e paqes dhe qetesise te me frynte mbi tere qenien time ndaj e pashe te udhes ti vija kesaj fotoje kete emer..Po juve si ju duket? :)
9 comments:
kur s'ishte hapur krejt, parandjeja nje skene biblike. u hap pastaj dhe ulliri i ri, me jo nje, por dy stola, ma trazoi perfytyrimin me romanca holli apo bollivudiane, me turizem kulturorodiellor e madje edhe me ndjesine e rilindjes. m'bone lomsh, me pak fjale. nuk di a ka paqe nen ulli :)
:) si mi qeka bo tropizma lomsh:)
hahah turizem kulturodiellor..oh ç'me kerrnoqe me ket:)
Ai ulliri qe ke fotografuar,moj Marube,me con,pper nje cast,ne fshatin tim:ne Mbrostar-Ura te Fierit.Kam 10-ullinj qe kane kohe qe e presin te zotin i cili i ka harruar per arsye"objekive".Ajo paqja s'ka pse shtrihet si alternative:ka nje qetesi olimpike qe flet vete.Aluzioni per ate filmin italian"Nuk ka paqe nen ullinj"qe une e kam pare si placke lufte eshte vetem sa per te bere nje karshillek dhe aq.Fotografi e paster.Berr! -bej nga kenaqesia.
Perparim Hysi,14 korrik 2008
me gezon nese te kujtoka te shkuaren i dashur Papi.te pershendes!
harmoni, do te qe fjala me e sinqerte per ate ide qe te krijon fotoja, hapi i pare drejt paqes qe besoj mund te ndjej kushdo qe merr fryme qofte edhe per disa caste ne gjithcka permban kuadrati i fiksuar mjeshterisht.
:)
vertet qe ka dhe harmoni ketu..flm Tropoja:)
Qielli që ka filluar të hapet nga retë (si dhe fakti që retë janë të bardha dhe jo shi-mbajtëse) është një element që i jep dritë (dmth dhe shpresë) fotos.
Mos pas ullirit duket një si hon?
Për dikë (një individ, popull) që mezi ja ka dalë të ngjitet mundimshëm në sipërfaqe, ai ulliri aty në buzë duket si një simbol ringjalljeje dhe rifillimi.
Po mendoja dhe pse të pëlqeu të bëje foton. A mos është vallë dhe fakti që na pëlqen kur imagjinatën e gjejmë të reflektuar në realitet?
Paqe? po gjithe ato insekte dhe zhapike qe kryqezojne rruget e jeteve aty poshte? po gjinkallat? Megjithate, cfare nuk do jepja te ulesha tek nejri nga ato dy stolat e te shijoja leximin e nje libri.
gruss
e paditur: aq mire e ke shprehur sa me s'ka.po ishte nje hon poshte pemes..
Po mendoja dhe pse të pëlqeu të bëje foton. A mos është vallë dhe fakti që na pëlqen kur imagjinatën e gjejmë të reflektuar në realitet?
shume e vertete:)
self:ishte nje mrekulli Self me beso..çdo gje ishte si e pavertete.ja vlente te uleshe aty.hugs
Post a Comment