Te humbesh diçka/dike te vyer qe sapo e ke gjetur (megjithse s'eshte e jotja) dhe qe as e ka idene tende, ta gjesh ate perseri rastesisht pas shume kohesh , nderkohe qe serish nuk te perket ty dhe as nuk te kujton , eshte shume e dhimbshme.Sidoqofte nje gezim i pakuptimte te mbush shpirtin , po njekohesisht nje ankth i pafund e vakumizon ate gjate tere kohes.
Dhimbja e humbjes dhe ngadhenjimi i gjetjes... Sa afer dhe sa larg qe jane me njera tjetren ...
E ç'mund te beje njeriu tjeter veçse te prese ne nje gje te veçante , ne nje rastesi tjeter fatlume?Thone se nje dashuri me shikim te pare e meriton dhe nje shikim tjeter:)
Po ashtu mendoj se duhet te ndodhe dhe me rastesite e tilla...:)
1 comment:
Hayatının paradokslarından bahsediyorum.Değerli bir şeyi bulmanın ve aynı zamanda kaybetmenin verdiği neşe ve üzüntüden bahsediyorum.ne kadar farklıysalar aynı zamanda o kadar yakın olduklarını söylüyorum bu duyguların.
Post a Comment